این پژوهشگر حوزه علاوه بر این ده هامقاله تاریخی را که درباره اماکن و موضوعات مهم دینی است نیز به انتشار رسانده است.

در یکی از این مقالات که  با عنوان "آشنایی با تاریخچه مسجد مقدس جمکران و برکات آن" منتشر شده،استاد مهدی پور به بررسی ادله تاریخی و روایی موثق درباره اهمیت این مسجد پرداخته است که یک قسمت از آن به پیشگویی امیر مؤمنان‏علیه السلام از مسجد جمکران 300 سال پیش از تاسیس آن ‏ اختصاص دارد.

در این بخش آمده است:

 مطابق نقل خلاصة البلدان از کتاب مونس الحزین شیخ صدوق، امیر مؤمنان علیه السلام از مسجد مقدّس جمکران سخن گفته است.

محمّد بن محمّد بن هاشم حسینی رضوی قمی، به تقاضای مولی محمّد صالح قمّی، به سال 1179 هجری، در باره‏ فضیلت شهر قم و تاریخچه‏ تأسیس مسجد مقدّس جمکران، کتاب ارزش‏مندی تألیف و آن را خلاصة البلدان نام نهاده است. شیخ آقا بزرگ تهرانی، این کتاب را مشاهده کرده و گزارش آن را در الذریعه آورده است.

مرحوم کاتوزیان، این کتاب را در اختیار داشته، فرازهایی از این کتاب را در کتاب أنوار المشعشعین آورده است. وی، در این رابطه، حدیثی از امیر مؤمنان علیه السلام آورده، که فرازهایی از آن را در این جا می‏آوریم و علاقه‏مندان به تفصیل بیش‏تر را به کتاب انوار المشعشعین رهنمون می‏شویم. او می‏گوید: در کتاب خلاصة البدان از کتاب مونس الحزین - از تصنیفات شیخ صدوق - با سند صحیح و معتبر، از امیر مؤمنان علیه السلام روایت کرده که خطاب به حذیفه فرمود: "ای پسر یمانی! در اوّل ظهور، خروج نماید قائم آل محمّد علیه السلام از شهری که آن را قم گویند و مردم را دعوت به حق می‏کند، همه‏ خلائق از شرق و غرب، به آن شهر روی آورند و اسلام، تازه شود ...ای پسر یمانی! این زمین، مقدّس است، از همه‏ی لوث‏ها، پاک است ...عمارت آن، هفت فرسنگ در هشت فرسنگ باشد. رایت وی بر این کوه سفید بزنند، به نزد دهی کهن، که در جنب مسجد است، و قصری کهن - که قصر مجوس است - و آن را "جمکران " خوانند. از زیر یک مناره‏ آن مسجد بیرون آید، نزدیک آن جا که آتش‏خانه‏ گبران بوده ... ".

از این حدیث شریف، استفاده می‏شود به طوری که مسجد سهله در دوران ظهور حضرت بقیّةاللَّه، أرواحنا فداه، پایگاه آن حضرت خواهد بود، مسجد مقدّس جمکران نیز در عصر ظهور، جایگاه خاصّی دارد و پایگاه دیگری برای آن حضرت است.

مرحوم کاتوزیان، پس از نقل متن کامل حدیث، به شرح و تفسیر آن پرداخته، در باره‏ کوه سفید و قصر مجوس و دیگر تعبیرهایی که در حدیث شریف آمده و ما به جهت اختصار نیاوردیم، به تفصیل، سخن گفته است.
خوانندگان گرامی، توجّه دارند که احادیث ملاحم، چندان نیازی به تحقیق در سند ندارند؛ زیرا، جز معصومان علیهم السلام که با سرچشمه‏ وحی مربوط بودند، شخص دیگری نمی‏توانست خبری بگوید که صدها سال بعد تحقّق پیدا کند.

روزی که امیرمؤمنان علیه السلام به حذیفه از مسجد جمکران خبر می‏داد، در سرزمین حجاز و عراق، کمتر کسی نام قم را شنیده بود، لذا می‏بینیم که در احادیث فراوانی، به هنگام بحث از قم، به "در نزدیکی ری " تعبیر شده تا به این وسیله، موقعیّت جغرافیایی شهر قم، برای اصحاب ائمّه علیهم السلام روشن گردد. از این رهگذر، احتمال نمی‏رود که احدی از مردم حجاز، نام جمکران را به عنوان یکی از دهات قم شنیده باشد.

نکات ریزی که در مورد قصر مجوس و آتش‏خانه‏ گبران آمده، مطلبی نبود که در حجاز و عراق، کسی از آن آگاه باشد.
به هنگام صدور این حدیث از مولای متّقیان‏علیه السلام، کسی نمی‏توانست پیش‏بینی کند که در کنار دهِ جمکران، در آینده، مسجدی ساخته خواهد شد و با حضرت بقیّةاللَّه (عج) - که آن روز متولّد نشده بود - ارتباط خواهد داشت. هنگامی که شیخ صدوق، این حدیث را در کتاب مونس الحزین درج می‏کرد، بدون تردید، این مسجد، مناره نداشت.

هنگامی که صاحب خلاصة البلدان، در قرن دوازدهم، این حدیث را از مونس الحزین نقل می‏کرد، باز هم مسجد مقدّس جمکران، مناره‏ای نداشت؛ زیرا، برای نخستین بار، در سال 1318 هجری، یک مناره در زاویه‏ جنوب شرقی مسجد ساخته شد. هنگامی که مرحوم کاتوزیان، این حدیث را در کتاب أنوار المشعشعین می‏نوشت، مسجد جمکران، فقط یک مناره داشت و تا چند سال پیش نیز به همین منوال بود، ولی در این حدیث آمده است که " از زیر یک مناره‏ آن، مسجد، بیرون آید". این تعبیر، صریح است در این که به هنگام ظهور حضرت بقیّةاللَّه، ارواحنا فداه، مسجد مقدّس جمکران، بیش از یک مناره خواهد داشت، در حالی که به هنگام چاپ کتاب ( 1327 هجری) مسجد، فقط یک مناره داشت.

منبع : رجانیوز

سراسر جهان پر از ظلم و
جور و فساد گردد.

وچنانکه در هر انقلابى
معمولا، ظلم و فساد قبل از آن ، باعث انقلاب مى گردد، این موضوع در ضمن یک روایت
جامع بطور مشروح بیان شده و امام صادق علیه السلام آن را در 119 ماده بیان کرده است
و اینک ترجمه روایت :
حضرت امام صادق علیه السلام به یکى از یارانش فرمود:
1-
هرگاه دیدى : حق بمیرد و طرفدارنش نابود شوند.
2- و دیدى که : ظلم همه جا را
گرفته .
3- و دیدى که : قرآن فرسوده شده و درست معنى نمى شود.
4- و دیدى که :
دین همچون ظرف تو خالى ، و بى محتوا شده است .
5- و دیدى که : طرفداران حق بر
طرفداران باطل فائق شده اند.
6- و دیدى که : کارهاى بد آشکار شده و از آن نهى
نمى شود و بدکاران بازخواست نمى شوند.
7- و دیدى که : چنان فسق و فجور آشکار شده
که مردان به مردان و زنان به زنان اکتفاء مى کنند.
8-و دیدى که : افراد با ایمان
سکوت کرده و سخنشان را نمى پذیرند.
9- و دیدى که : شخص بدکار، دروغ گوید، و کسى
دروغ و نسبت نارواى او را رد نمى کند.
10- و دیدى بچه ها، بزرگان را تحقیر
کنند.
11-و دیدى که : قطع پیوند خویشاوندى شود.
12- و دیدى که : بدکار را
ستایش کنند و او شاد شود و سخن بدش به او برنگردد.
13- و دیدى نوجوانان پسر،
همان کنند که زنان مى کنند.
14- و دیدى که : زنان با زنان ازدواج نمایند.
15-
و دیدى که : مداحى دروغین از اشخاص ، زیاد شود.
16- و دیدى که : انسانها اموال
خود را در غیر اطاعت خدا مصرف مى کنند و کسى مانع نمى شود.
17- و دیدى که :
افراد با دیدن کار و تلاش نامناسب مؤ منین ، به خدا پناه مى برند.
18- و دیدى که
: همسایه به همسایه خود اذیت مى کند و از آن جلوگیرى نمى شود.
19- و دیدى که :
کافر به خاطر سختى مؤ من ، شاد است .
20- و دیدى که : شراب را آشکارا مى آشامند
و براى نوشیدن آن کنار هم مى نشینند و از خداوند متعال نمى ترسند.
21- و دیدى :
کسى که امر به معروف مى کند خوار و ذلیل است .
22- و دیدى آدم بدکار در آنچه آن
را خدا دوست ندارد، نیرومند و مورد ستایش است .
24- و دیدى راه نیک بسته و راه
بد باز است .
25- و دیدى خانه کعبه تعطیل شده ، و به تعطیلى آن استوار داده مى
شود.
26- و دیدى که : انسان به زبان مى گوید ولى عمل نمى کند.
27- و دیدى که
: مردان از مردان و زنان از زنان لذت مى برند، (یا مردان خود را براى مردان ، و
زنان خود را زنان فربه مى کنند).
28- و دیدى که : زندگى مرد از راه لواط و زندگى
زن از راه زنا تاءمین مى شود.
29- و دیدى که : زنان همچون مردان براى خود مجالس
(نامشروع ) تشکیل مى دهند.
30- و دیدى که : در میان فرزندان ((عباس ))، کارهاى زنانگى به وجود آید.
31- و دیدى که : زن براى زنا با مردان ، با
شوهر خود همکارى کمک مى کنند.
32- و دیدى که : بیشترین مردم و بهترین خانه ها که
زنان را بر بدکارى کمک مى کنند.
33- و دیدى که : مؤ من ، خوار و ذلیل شمرده
شود.
34-و دیدى که : بدعت و زنا آشکار شود.
35- و دیدى مردم به شهادت ناحق
اعتماد کنند.
36- و دیدى که : حلال ، حرام شود و حرام ، حلال گردد.
37- و
دیدى که : دین براساس میل اشخاص معنى شود و کتاب خدا و احکامش تعطیل گردد.
38- و
دیدى که : جرئت بر گناه آشکار شود، و دیگر کسى براى انجام آن منتظر تاریکى شب
نگردد.
39- و دیدى مؤ من نتواند نهى از منکر کند مگر در قلبش .
40- و دیدى که
: ثروت بسیار زیاد در راه خشم خدا خرج گردد.
41- و دیدى که : سردمداران به
کافران نزدیک شوند و از نیکوکاران دور شوند.
42- و دیدى که : والیان در قضاوت
رشوه بگیرند.
43- و دیدى که : پستهاى مهم والیان براساس مزایده است نه براساس ‍
شایستگى .
44- و دیدى که : مردم را از روى تهمت و یا سوءظن بکشند.
45- و دیدى
که : مرد بخاطر همبسترى با همسران خود مورد سرزنش قرار گیرد.
46- و دیدى که :
مرد از بدکارگى همسرش نان مى خورد.
47- و دیدى که : زن بر شوهر نیست انجام مى
دهد، و به شوهرش خرجى مى دهد.
48- و دیدى که : مرد همسر و کنیزش را کرایه مى دهد
و به غذاى پست (که از این راه بدست مى آورد) خشنود است .
49- و دیدى که :
سوگندهاى دروغ به خدا بسیار گردد.
50- و دیدى که : آشکارا قمار بازى مى
شود.
51- و دیدى که : مشروبات الکلى بطور آشکار بدون مانع خرید و فروش ‍ مى
شود.
52- و دیدى که : زنان مسلمان خود را به کافر مى بخشند.
53- و دیدى که :
کارهاى زشت آشکار شده و هر کس از کنار آن مى گذرد مانع آن نمى شود.
54- و دیدى
که : مردم محترم ، توسط کسى که مردم از سلطنتش ترس دارند، خوار شوند.
55- و دیدى
که : نزدیکترین مردم به فرمانداران آنانى هستند که به ناسزاگوئى به ما خانواده عصمت
علیهم السلام ستایش شوند.
56- و دیدى که : هر کس ما را دوست دارد او را دروغگو
خوانده و شهادتش ‍ را قبول نمى کنند.
57- و دیدى که : در گفتن سخن باطل و دروغ ،
با همدیگر رقابت کنند.
58- و دیدى که : شنیدن سخن حق بر مردم سنگین است ولى
شنیدن باطل برایشان آسان است .
59- و دیدى که : همسایه از ترس زبان بد همسایه ،
او را احترام مى کند.
60- و دیدى که : حدود الهى تعطیل شود و طبق هوى و هوس عمل
شود.
61- و دیدى که : مسجدها طلاکارى (زینت داده ) شود.
62- و دیدى که :
راستگوترین مردم نزد آنها مفتریان دروغگو است .
63- و دیدى که : بدکارى آشکار
شده و براى سخن چینى کوشش مى شود.
64- و دیدى که : ستم و تجاوز شایع شده
.
65- و دیدى که : غیبت ، سخن خوش آنها گردد، و بعضى بعض دیگر را به آن بشارت
دهند.
66- و دیدى که : حج و جهاد براى خدا نیست .
67- و دیدى که : سلطان به
خاطر کافر، شخص مؤ من را خوار کند.
68- و دیدى که : خرابى بیشتر از آبادى است
.
69- و دیدى که : معاش انسان از کم فروشى بدست مى آید.
70- و دیدى که :
خونریزى آسان گردد.
71- و دیدى که : مرد بخاطر دنیایش ریاست مى کند.
72- و
دیدى که : نماز را سبک شمارند.
73- و دیدى که : انسان ثروت زیادى جمع کرده ولى
از آغاز آن تا آخر زکاتش ‍ را نداده است .
74- و دیدى که : قبر مرده ها را
بشکافند و آنها را اذیت کنند.
75- و دیدى که : هرج و مرج بسیار است .
76- و
دیدى که : مرد روز خود را مستى به شب مى رساند و شب خود را نیز به همین منوال به
صبح برساند و هیچ اهمیتى به برنامه مردم ندهد.
77- و دیدى که : با حیوانات آمیزش
مى شود.
78- و دیدى که : مرد به مسجد (محل نماز) مى رود وقتى برمى گردد لباس در
بدن ندارد (لباسش را دزدیده اند).
79- و دیدى که : حیوانات همدیگر را
بدرند.
80- و دیدى که : دلهاى مردم ، سخت و دیدگانشان خشک و یاد خدا برایشان
گران است .
81- و دیدى که : بر سر کسبهاى حرام آشکارا، رقابت کنند.
82- و
دیدى که : نماز خوان براى خودنمائى نماز مى خواند.
83- و دیدى که : فقیه براى
دین ، فقه نمى آموزد و طالب حرام ، ستایش و احترام مى گردد.
84- و دیدى که :
مردم در اطراف قدرتمندانند.
85- و دیدى که : طالب حلال ، مذمت و سرزنش مى شود و
طالب حرام ستایش و احترام مى گردد.
86- و دیدى که : در مکه و مدینه کارهائى مى
کنند که خدا دوست ندارد و کسى از آن جلوگیرى نمى کند، و هیچ کس بین آنها و کارهاى
بدشان مانع نمى شود.
87- و دیدى که : آلات موسیقى و لهو در مدینه و مکه آشکار
گردد.
88- و دیدى که : مرد سخن حق گوید و امر به معروف و نهى از منکر کند ولى
دیگران او را از این کار بر حذر مى دارند.
89- و دیدى که : مردم به همدیگر نگاه
مى کنند، (به اصطلاح چشم و هم چشمى مى کنند) و از مردم بدکار پیروى نمایند.
90-
و دیدى که : راه نیک خالى و راه رونده ندارد.
91- و دیدى که : مرده را مسخره
کنند و کسى براى او اندوهگین نشود.
92- و دیدى که : سال به سال بدعت و بدیها
بیشتر شود.
93- و دیدى که : مردم و جمعیتها جز از سرمایه داران پیروى
نکنند.
94- و دیدى که : به فقیر چیزى دهند که برایش بخندند ولى در راه غیر خدا
ترحم کنند.
95- و دیدى که : علائم آسمانى آشکار شود و کسى از آن نگران
نشود.
96- و دیدى که : مردم مانند حیوانات در انظار یکدیگر عمل جنسى بجا مى
آورند و کسى از ترس مردم از آن جلوگیرى نمى کند.
97- و دیدى که : انسان در راه
غیر خدا بسیار خرج کند ولى در راه خدا از اندک هم مضایقه دارد.
98- و دیدى که :
عقوق پدر و مادر رواج دارد و فرزندان هیچ احترامى براى آنها قائل نیستند، بلکه نزد
فرزند از همه بدترند.
99- و دیدى که : زنها بر مسند حکومت بنشینند، و هیچ کارى
جز خواسته آنها پیش نرود.
100- و دیدى که : پسر به پدرش نسبت دروغ بدهد، و پدر و
مادرش را نفرین کند و از مرگشان شاد گردد.
101- و دیدى که : اگر روزى بر مردى
بگذرد ولى او در آن روز گناه بزرگى مانند بدکارى ، کم فروشى ، و زشتى انجام نداده ،
ناراحت است .
102- و دیدى که : قدرتمندان ، غذاى عمومى مردم را احتکار
کنند.
103- و دیدى که : اموال حق خویشان پیامبر صلى اللّه علیه و آله و سلم (خمس
) در راه باطل تقسیم گردد، و با آن قماربازى و شرابخوارى شود.
104- و دیدى که :
به وسیله شراب ، بیمار را مداوا کنند، و براى بهبودى بیمار آن را تجویز
نمایند.
105 و دیدى که : مردم در مورد امر به معروف و نهى از منکر و ترک دین بى
تفاوت و یکسانند.
106- و دیدى که : سر و صداى منافقان بر پا است ولى سر و صداى
حق طلبان خاموش است .
107- و دیدى که : براى اذن و نماز مزد مى گیرند.
108- و
دیدى که : مسجدها پر است از کسانى که از خدا نترسند و غیبت هم نمایند.
109- و
دیدى که : شرابخوار مست ، پیش نماز مردم شود.
110- و دیدى که : خورندگان اموال
یتیمان ستوده شوند.
111-و دیدى که : قاضیان برخلاف دستور خداوند قضاوت
کنند.
112- و دیدى که : استانداران از روى طمع ، خائنان را امین خود قرار
دهند.
113- و دیدى که : فرمانروایان ، میراث (مستضعفان ) را در اختیار بدکاران
از خدا بى خبر قرار دهند.
114- و دیدى که : بر روى منبرها از پرهیزکارى سخن مى
گویند ولى گویندگان آن پرهیزکار نیستند.
115- و دیدى که : صدقه را با وساطت
دیگران بدون رضاى خدا و بخاطر درخواست مردم بدهند.
116- وقتى که دیدى : وقت (اول
) نمازها را سبک بشمارند.
117- و دیدى که : هم و هدف مردم ، شکم و شهوتشان است
.
118- و دیدى که : دنیا به آنها روى کرده .
119- و دیدى که : نشانه هاى
برجسته حق ، ویران شده است ، در این وقت خود را حفظ کن و از خدا بخواه که از خطرات
گناه نجاتت بدهد...

به گزارش نهال نیوز یک وبلاگ نویس جوان (وبلاگ نویسنده) به سخنان سعید حدادیان واکنش نشان داده است و آورده است:

آقای سعید حدادیان (مداح عزیز ونورچشم ما)درجلسه شب گذشته هیئت رزمندگان اسلام ، احمدی نژاد را به بیرون رانده شدن از بهشت بیم داده و فرموده اند که :حضرت آدم با خوردن گندم از بهشت رانده شد ومن نمی دانم احمدی نژاد از کدام گندم خورده  که قرار است اینگونه از بهشت رانده شود!

1-  اصول گرایان مفت خور به تو فحش  می دهند که چرا دست آقازاده ها ومافیای سیاست و اقتصاد را درپیش چشم مردم گشودی و باعث وبانی فتنه شدی!

2-  اصولگرایان منتقد به تو فحش می دهند که چرا به آنها باج نمی دهی و دست فک و فامیل آنها را در وزارت و ...بند نمی کنی!

3-  اصول گرایان حامی به تو فحش می دهند که چرا رحیمی و مشایی را باوجود پرکاری و مثمر ثمر بودن  بیرون نمی اندازی تا دل ما خنک شود!

4-  مجلسی ها به تو فحش می دهند که چرا پیام باند وفراکسیون مارا دریافت نمی کنی و اجرائیات کشور را دربست دراختیار ما نمی گذاری!

5-  قوه قضائیه به تو فحش می دهد که چرا پا تو کفش ما می کنی و دنبال افشای مفسدین ورانت خوارها هستی و ادبیاتت پاستوریزه نیست!

6-  موسوی وکروبی و تفاله های اجنبی به تو فحش می دند که چرا دست منافین جدید لانه کرده پشت نقاب  امام را رو کردی وبیست وچهار میلیون رای از ملت  گرفتی!

7-  کارگزارن سابق به تو فحش می دهند که چرا شبانه روز کارمیکنی و با حل مشکلات ،ما را پیش چشم مردم سنگ روی یخ می کنی!

8-  آمریکا وانگلیس به تو فحش می دهند که چرا مقابل زورگویی ها ایستاده ای و حق داشتن انرژی هسته ای را  احیا کردی !

9-  سران عرب به تو فحش می دهند که چرا اینقدر محبوب دل امت اسلام شدی و با استکبار ستیزی ات خیانت آنها را بیشتر به رخشان کشیدی!

....خلاصه همه کاری ندارند جز غر زدن وفحش دادن به تو،وتو باید براساس اعتقاداتت دراین فضا  کاری کنی تا گره ای از مشکلات مردم بگشایی ....با این اوصاف باورکنید ما اگر جای احمدی نژاد بودیم عطای این بهشت را به لقایش می بخشیدیم! ....ولی باز معرفت داش محمودو عشق است !