قبل از بعثت پیامبر رحمت ، درست آن زمان که سراسیمه نزد جد بزگوار رسول خاتم آمدند وگفتند:چه نشسته ای عبدالمطلب؟! برخیز که ابرهه با سپاهیانش به سوی مکه می آید وقصد تخریب خانه خدا را دارد!

رادمرد عرصه توحید فرمود:من صاحب شتران و مال و فرزندان خود هستم و از آنها مراقبت می کنم کعبه خود صاحب دارد و حال آنکه کعبه سنگ نشانی است وقرآن تنزیل الکتاب من الله العزیز الحکیم است که صاحبان خرد وآشنایان به مفاهیم قرآن کریم ،خود بلندای مفهوم تنزیل را می دانند و همین ما را بس.

و قرآن ،معجزه جاوید خاتم پیامبران و فعال ترین عنصر اعصار اخیر 14قرن پیش، قبل از آنکه جسارت های شیاطین صفتان این عصر به وقوع پیوندد ، نقاب از چهرهء سیاه این مزدوران برداشته است و تنها در یک سوره و حتی یک آیه کل ماجرا را به وضوح به تصویر می کشد.:

آن زمان که می فرماید: فمن اظلم ممن کذب علی الله وکذب بالصدق اذ جاءه الیس فی جهنم مثوی للکافرین

پس چه کسی ستمکارتر است از کسی که بر خدا دروغ بست و وعدهء صدق رسولان خدا راتکذیب کرد؟

آیا منزلگاه کافران آتش دوزخ نیست؟

در همان آیات آغازین سوره مبارک بقره می فرماید ذلک الکتاب لا ریب فیه ... کتابی است بی هیچ شک برای متقین و برای مومنین وآن مومنانی که به آنچه بر پیامبر وآنچه بر فرستادگان پیش از او نازل شده ایمان دارند ودر همین جا تحریف تورات و انجیل نیز برداشت می شود که چطور به پیامبر خاتم ایمان ندارند؟!

و جایی که کافران را توصیف می کند به ان الذین کفروا سواء علیهم ء انذرتهم ام لم تنذرهم لا یؤمنون .

ختم الله علی قلوبهم وعلی سمعهم و علی ابصارهم غشاوه ولهم عذاب عظیم

کافران را یکسان است بترسانی از خدا یا نترسانی ایمان نخواهند آورد.قهر خدا مهر بر دل ها و پرده بر گوش ها وچشم های ایشان نهاد که فهم معارف و حقایق الهی را نمی کنند وایشان را در قیامت عذاب سختی خواهد بود

هان! ای مدعیان حقوق بشر و آزادی بیان!

چگونه بار دیگر به کتاب مقدس نه تنها  یک میلیارد وسیصد میلیون مسلمان بلکه کتاب مقدس تمام مسلمانان 1400 سال و بعد از آن توهین کردید؟

ای مصادیق (الذین جعل القرآن عضین) آیا قهر پروردگار عالم که فرمود (انا نحن نزلنا الذکر وانا له لحافظون)که هزاران دلیل بر درستی آن وجود دارد تنها درفروریختن ساختمان وبنای افکار شوم و شیطانی تان در شفاجرف هار برایتان عبرت نشد؟

فکر می کنید دیگر چنین اتفاقی نخواهد افتاد؟

ای کاش از خواب سنگین و کهنهء خود بیدار میشدید و میشنیدید فریاد میلیاردها انسان از ظلمتان را وما فریاد می زنیم از این همه بی شرمی شما . فریاد فریاد و باز هم فریاد می زنیم و نفرینتان می کنیم چرا که پروردگار عالم فرمود:( لایحب الله الجهر بالسوء من القول الا من ظلم و کان الله سمیعا علیما/خدا دوست نمی دارد کسی به گفتار زشت به عیب خلق صدا بلند کند مگر آنکه ظلمی به او رسیده باشد همانا خداوند شنوا و دانا به احوال بندگان است) .

وای بر شما و صد وای بر آنانکه در بطن جامعهء اسلامی به بهانهء اصلاح و در لباس روشنفکر باشما همراهی می کنند

و چه زیبا دروغ می گویید ایمان آورندگان... که شما هرگز ایمان نیاوردید!!

( ومن الناس من یقول امنا باالله وبالیوم الاخروما هم بمؤمنین.یخادعون الله والذین امنوا ومایخدعون الا انفسهم وما یشعرون.فی قلوبهم مرض فزادهم الله مرضا ولهم عذاب علیم بما کانوا یکذبون)

و گروهی از مردم گویند که ما ایمان آورده ایم به خدا وروز قیامت و حال آنکه  ایمان نیاورده اند . خواهند تا خدای و اهل ایمان را فریب دهند وحال آنکه فریب ندهند مگر خود را واین را از سفاهت نمی دانند.دل های آنان مریض است پس خدا بر مرض جهل وعناد آنان بیفزاید و آنها راست عذاب دردناک بر این سبب که دروغ می گویند واذا قیل لهم لا تفسدوا فی الارض قالوا انما نحن مصلحون .الا انهم هم المفسدون ولکن لا یشعرون/ وچون آنان را گویند در زمین فساد نکنید پاسخ دهند که تنها ما کار به صلاح می کنیم!! .آگاه باشید که ایشان سخت مفسدند و مخرب ولی خود نمی دانند).

راستی گفتن این سخنان به شما چه دردی را دوا می کند که مصداق قلوب لایفقهون بها هستید؟

اولئک  کالانعام بل هم اضل.

چه خوب که هیچ نمی دانید از (لقد جاءکم رسول من انفسکم عزیز علیه ما عنتم حریص علیکم بالمؤمنین رئوف الرحیم) را که فرمود (لاینطق عن الهوی ان هو الا یوحی)

چه خوب که نمی فهمید معنی این حدیث قدسی را که اگر محمد(صلی الله علیه وآله وسلم) نبود هیچ کس وهیچ چیز نبود که((لولاک لماخلقت الافلاک.....))

و چه خوب که هیج نمی دانید از قیام آخرین فرزند رحمت للعالمین را که وعدالله الحق است و ان موعدهم الصبح الیس الصبح بقریب.

بدا  به حالتان که در بی خبریتان مانده اید و روز موعود را دیر می پندارید (انهم یرونه بعیدا ونراه قریبا ) و ما همچنان در انتظار وعدهء حق خدا می مانیم  بعون الله الملک الاعلی.

                                                                          تبیین