موعود - گمنام تا لحظه ظهور

موعود	جمعه 89 شهریور 26

موعود دیر هنگامی است که چشمان انتظار به راهت دوخته و جان و دل به شراره های اشتیاقت، سوخته ایم باغ آرزوها به شوق بهار روی تو خزان ها را می شمارد و چکامه های خونین شقایق را می نگارد؛ نرگس ها داغ هجر تو بر سینه دارند؛ عروسان چمن جز به مژده جمال دلارایت سر زحجله عیش برنیارند؛ مهدیا! معراج نشینی بگذار و از پرده غیبت به درای و رخسار محمدی بنمای؛ که خیل منتظران به جان آمده از حقارت و عیدهای دنیایی، چشم بر بلندای وعده دیدار تو دارند. ای گوشوار عرش الهی! آرمان انتظار را به کوله بار صبر و یقین، بر دوش می کشیم و به ترنم آوای ظهور سرخوشیم، هر بامداد ، یاد طلوع تو را در سینه می پرورانیم و پرتو چهره تو را در دیده نقش می زنیم. عمری است که اشک هایمان را در کوره سوزان حسرت ها انباشته ایم و انتظار جمعه ای را می کشیم که جویبار ظهورت از پشت کوه های غیبت سرازیر شود، تا آن کوره را بدان آب غاموش سازیم و آن حسرت ها را به دریا ریزیم. سبکبار تن خسته امان را در زلال آن بشوییم. ای امید بی پناهان، بیا...بیا. از ثری تا به ثریا، دل های بی قراران، شیدای یک نگاه توست. از سوی تا ماسوی جان های بی پناهان، نثار قدم های تو باد. بیا و روزه داران غیبت را به افطار فرج بنشان و قضای عهد انتظار را دستی برافشان. امام صادق علیه السلام فرمودند : خداوند وحی فرستاد به حضرت ابراهیم (ع) که به زودی صاحب فرزند می شوی . حضرت به همسرش ساره مطلب را فرمود. ساره گفت من که پیرزن هستم چگونه بچه دار خواهم شد ؟ وحی آمد که ای ابراهیم به زودی صاحب فرزندی می شوی و اولاد آن فرزند ، چهارصد سال گرفتار خواهند شد. سپس امام صادق علیه السلام فرمودند : چون گرفتاری (مذکور) بنی اسراییل طولانی شد ، چهل صبح به خداوند متوسل شدند وگریه وزاری کردند تا اینکه خداوند موسی و برادرش هارون را به یاری آنان فرستاد و حدود 170 سال از 400 سال گرفتاری آنها که باقی مانده بود را بخشید. تا اینکه امام علیه السلام فرمودند : شما هم اگر مانند قوم بنی اسراییل به خداوند متوسل شوید خداوند فرج ما را نزدیک خواهد کرد و الا این زندگی سخت تا پایان مدت مقرر شده آن ادامه خواهد داشت. فردا مادر صبر و استقامت خواهد آمد و ناشکیبایی ها را با اشک شِکوه هایمان خواهد زدود. فردا پدر مهربانی ها خواهد آمد و با حضورش گرمای شفقت و مهر را در چشم های منتظران خواهد نشاند. فردا خواهر بی قراری هایمان خواهد آمد و با خروش افشاگرش مزبله های تزویر را خواهد زدود. فردا برادر تشنگی هامان خواهد امد و با زمزم صلابتش، ما را در مرز فرات سیراب خواهد کرد. فردا رسول صفا از غار حرا خواهد آمد و رخصت طواف کعبه عشق را خواهد داد. فردا جبرییل وحی بر صور اسرافیل خواهد دمید و ملک الموت بر خرابه های استبداد خواهد نشست. فردا پیشوای عشق و خشم خواهد آمد، عشق را به میهمانی نسیم خواهد برد و خشم را ارمغان خیبر یهودیان خواهد کرد. فردا با امتزاج رعد و صاعقه، ترنم باران و تجلی نور، امام اهورائیان خواهد آمد و ملکه آتش بر فراز آتش کده ها، چون سرو، بر کرشمه، خواهد رقصید. فردا شرابه های نور بر تارک ظلمت زمین هبوط خواهد کرد. فردا کوثر خواهد آمد. فردا من، تو، فردا ما، جمعه، او خواهد آمد. سر چه باشد که بپای تو گذارم آن را جان چه قابل که تو از من بپذیری جان را عـشـق و عـقـل و دل و دیـنـم هـمـه فـرمـان دادنـد کـه بـه ایـمـای تــو از کـف بـدهـم ایـمـان را دیـــــــده آن روز شــــود قــــابــــل دیـــــدار رخــت کـه ز خــونــاب جـگــر سـرخ کنـد دامــان را عمر بگذشت و قدم گشت خم و شانه شکست چــنــد بــایــد بـکـشـم بــار غـم هـجـران را کــو بــکــوتــر شــدم از بــاد بــه صـحـرای غـمت چــه شـود دسـت بـگـیـری من سرگردان را بــا گــل روی تــو کـس رو نـکنـد سـوی بهشت بـــگـــشـــا رخ کـــه بـبـنـدنـد در رضـــوان را آن چــنــان بــی تــو زنــم نـاله در این فصل بهار کــه بــه آتــش بــکشم باغ گل و بستان را یـــــوسـف مـصــر ولایــــت چــه شــود بــار دگر بــــوی پــیـــراهــن تــو زنــده کنـد کنعان را ای مسـیـحـــای حـیـــات بـشـریـــت بـشتــاب کـــه بـبـخـشی بـوجـود بــشـریــت جــانــرا تــو ز گـمـگـشــتــه ســـادات خبر داری و بس چــه شــود آیـی و بــر مــا بـنـمــایـی آن را «میثم» از سلسله فتنه وهابیت یـوسف فـطمه آزاد کند قرآن را * با فضیلت ترین جهاد پیامبر اعظم(ص): «پر فضیلت ترین جهاد امت من، انتظار فرج است.» بحارالانوار،ج77،ص143 انتظار، راه وصال بدترین اسارتها، «خو گرفتن به وضع موجود» و «سوختن و ساختن در وضع نامطلوب» و پست ترین بردگیها، «سستی و خمودی و درجا زدن» و «تلاش نکردن برای رسیدن به آینده ای حیات بخش و مطلوب» می باشد. تأکید رسول خدا(ص) و اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام بر فضیلت انتظار، در حقیقت آگاه کردن انسانها از اشتباه بودن «رضایت دادن به وضع نامطلوب» و فراخوانی ایشان به «نواندیشی و پویایی برای رسیدن به وضع مطلوب» است. آری، انتظاری حقیقی است که تحول آفرین، اندیشه ساز، نیروبخش و مجاهد پرور باشد و شخص منتظر را به عرصه جهادی همه جانبه برای زمینه سازی ظهور در عرصه های فردی و اجتماعی وارد گرداند. مطمئن باشیم که اگر کسی صادقانه و منتظرانه در راه امام زمان ارواحنافداه و زمینه سازی ظهور آن حضرت تلاش نماید، سرانجام خداوند روزنه ای به سویش خواهد گشود: « الذین جاهدوا فینا لنهدینم سبلنا؛ آنان که در راه ما تلاش و مجاهده نمایند، به یقین به راه های خویش هدایتشان خواهیم کرد». او خواهد آمد غروب روز جمعه لحظه غم شیعیان است همه اش آدم خیال می کنه یه چیزش هست واسه این که منتظر اومدن مهمانی عزیزه اما با دیدن غروب دلش می گیره و حسرت دیدن یارش را به دل جا می ده اونوقته که دل می شکنه و چه خوش است با دل شکسته مولا رو صدا زدن وه چه زیباست خدا به دل شکسته ات نگاه کنه و مطلبت رو بده اونوقت همه غمها از بین می ره آری با آمدن جمعه دلها شاد می شن اما با غروبش همه دل شکسته ان و مولا دل شکسته ات رو می بینه و از خدا می خواد که بار خدایا دل شیعیونم رو شاد گردون و آنچه را که می خوان بهشون بده راستی تو از مولا چی می خوای ؟ می گن هر وقت دل گرفت و حاجتی داشتی چنین بگو : السلام علیک یا مولای یا صاحب الزمان ادرکنی السلام علیک یا مولای یا صاحب الزمان اغثنی اللهم عجل لولیک الفرج
	نظر بدهید